Carla van Boven en Jan ter Burg
Sommige G-atleten lopen
12 kilometer per uur
Training geven aan verstandelijk beperkte mensen binnen een sportvereniging… Dat vraagt in het begin wat aanpassingsvermogen. Hoe ga je er als vereniging mee om? Regel je sportkleding? Hoeveel vrijwilligers heb je nodig? Hoe deel je een training in? Atletiekvereniging AV PEC 1910 trok 14 jaar geleden de stoute schoenen aan en nodigde een zestal cliënten uit om te komen sporten. Inmiddels staat de teller op 20 G-atleten en is het met recht een succes te noemen.
Carla van Boven en Jan ter Burg zijn mede-coördinatoren van de G-atleten. Ze sturen vrijwilligers aan die de begeleiding van deze sporters op zich nemen. De trainers volgen een specifieke opleiding voor G-atletiek, omdat deze trainingen een andere aanpak vereisen.
Carla: ‘De G-atleten lopen de ene week de sterren van de hemel, en komen vrolijk binnen een week later kan het volkomen anders zijn. De meeste cliënten worden met een taxi gebracht. Soms is de taxi door omstandigheden te laat. Dat kan bij een atleet al zoveel spanning veroorzaken dat diegene tijdelijk moeite heeft met lopen. Je kunt dan als trainer niet meteen inzetten op de drie kilometerrun die je in gedachten had, maar word je genoodzaakt een alternatief te verzinnen. Daar moet je mee om kunnen gaan.’
Gedragen door de hele vereniging
Vanuit het lokaal sportakkoord is er scholing voor verenigingen geïnitieerd waarbij ze kennis en vaardigheden aangereikt krijgen om sporters met een verstandelijke beperking binnen hun vereniging te laten sporten. SportService Zwolle regelde dit voor AV PEC. Jan: ‘De trainers en begeleiders kregen een opfriscursus die ook weer tot nieuwe ideeën heeft geleid.’
Een tip van Jan en Carla voor andere verenigingen: ‘Start er gewoon mee. Het enige wat je nodig hebt is een goede groep vrijwilligers. De lach op de gezichten van de G-atleten die je ziet na een training is onbetaalbaar…’
G-atleet Wilko van Oenen:
‘Ik krijg energie van hardlopen bij PEC en ik doe dat met veel plezier. Dan kan ik daarna weer andere dingen doen, die niet zo leuk zijn.’